Tempelcomplex Mitla – Oaxaca, Mexico – Foto Victor Onrust

In Alleen Realisme kan ons redden worden de uitgangspunten en de noodzaak van realisme behandeld. Het eindigde met de constatering dat de weinige realistische intellectuelen niet goed samenwerken. Eigenlijk werken ze helemaal niet samen. Ze zijn verspreid over een aantal blogs actief en gaan nooit serieus met elkaar in discussie, ze verdelen ook de taken niet, waardoor er hele gebieden onontgonnen blijven terwijl er over andere zaken een overmaat aan overlappende inzichten gepubliceerd wordt.

Een Platform

Het is de opgave van realistische intellectuelen de samenleving te beschrijven, te analyseren en de verschillende mogelijke toekomstige ontwikkelingen daarvan zichtbaar te maken. Uiteindelijk wordt daarmee een mogelijkheid gecreëerd om op grond van morele oordelen de meest gewenste verdere ontwikkeling te kiezen. Meer concreet:

• De crisis en die van de instituties aan het licht brengen, analyseren en oplossingen, wijzigingen, alternatieven aandragen en bediscussiëren.
• Bewegingen en partijen te ondersteunen die een rol kunnen en willen spelen in het oplossen van de crisis. Het ontstaan en vooral de samenwerking van dergelijke bewegingen stimuleren. Deze bewegingen kritisch blijven volgen.
• Culturele uitingen die daaraan bijdragen naar buiten brengen.

De huidige veelheid en individualistische aard van blogs en auteurs is een groot obstakel voor verbetering. Zonder meer een nieuw kanaal (blog) daaraan toevoegen is geen oplossing. Een mogelijkheid om de krachten te bundelen die binnen de huidige blogosfeer een kans heeft is een platform: een plek van samenkomst. Om te beginnen voor het samenbrengen van verspreid reeds gepubliceerd materiaal, dat als basis kan dienen voor een verdergaande analyse. Van deelnemers wordt niet gevraagd dat zij exclusief voor het platform schrijven. Is de noodzakelijke discussie eenmaal op gang gekomen dan zal materiaal vaker in de eerste plaats op een dergelijk platform gepubliceerd worden. Het is de bedoeling dat er ook discussiebijeenkomsten worden georganiseerd. Bij enig succes is er de wens het platform met andere mogelijkheden uit te breiden. Het is de bedoeling naar vermogen en behoefte werkzaamheden betaald plaats te laten vinden. Het platform wordt niet commercieel en zal vrij toegankelijk blijven. Middelen zullen van sponsoren en donateurs afkomstig moeten zijn.

In tegenstelling tot sommige platforms die zeggen open te staan voor alles en iedereen in naam van de vrijheid van meningsuiting moeten er zowel kwalitatief als inhoudelijk stevige maatstaven gehanteerd worden. Aangezien de preoccupatie met de waan van de dag doorbroken moet worden zullen bijdragen daarover maar zelden gepubliceerd of overgenomen worden. Omdat we vooruitgang willen boeken is elkaar lezen en op elkaar reageren door auteurs van belang.

De maatschappelijke werkelijkheid is bijzonder complex; iedere institutie is een wereld op zich. Daartegenover zijn de middelen voorlopig uiterst beperkt. De belangrijkste aandachtspunten zijn:

• Levensovertuiging en identiteit. De fundamentele waarden waarmee “men” in het leven staat en die vormend zijn voor de identiteit van het individu zijn uiteindelijk het cement van iedere samenleving; de basis waarop samenleven mogelijk is. Hieronder vallen religies en andere levensovertuigingen en hun instituties (godshuizen of andere vormen van georganiseerde beleving dan wel verdoving), opvoeding, scholing en media. Actueel zijn de verschijnselen “wereldwijde broederschap”, individualisme en feminisering.
• Dit betreft het complete veld van wetgeving, handhaving en rechtsspraak (in brede zin). Wetgeving kent een nauwe relatie met:
• Democratie, staat en media.
• Kapitalisme, inrichting van de economie, waaronder milieu (omgang met de niet-menselijke natuur).
• Bevolkingspolitiek, waaronder migratie.

Manifest

Realisme is het uitgangspunt voor een beschrijving van de maatschappelijke werkelijk­heid, zoveel mogelijk ontdaan van politieke, morele of ideologische stellingname; zo veel als mogelijk los van oordelen over de  gewenstheid of ongewenstheid van die toestand.

Dat wil niet zeggen dat die beschrijving “objectief” is. Een standpunt buiten de werkelijkheid van waaruit zij geheel neutraal beschreven kan worden is een onmogelijkheid; de beschrijving zal altijd een zekere kleur behouden en die zeer complexe werkelijkheid slechts zo goed mogelijk benaderen.

(Bijgewerkt; versie 10 december 2019)

Doel van het realistisch platform is realistische kennis te ontwikkeld vanuit onderstaande uitgangspunten:

1. Het onderwerp in ruime zin is de Westerse beschaving; in het bijzonder Europa. De medewerkers maken zelf deel uit van die beschaving, hebben daar hun standpunt. De Westerse beschaving is praktisch superieur aan andere beschavingen: zij overheerst die, heeft die soms vernietigd en heeft kennis van die beschavingen. De Westerse beschaving is niet homogeen en niet beperkt tot “het Westen”. Zij claimt geen exclusiviteit of de status van uitverkoren volk. Individuen en groepen die dat nu niet doen kunnen deel uit gaan maken van die beschaving. Dat is echter geen recht. De Westerse beschaving is niet superieur in morele zin.
2. De globale economische orde, multinationaal kapitalisme, is de voortdrijvende kracht van de Westerse beschaving. Zij is tevens een belangrijke bron van haar problemen: de crisis waarin zij zich sinds decennia bevindt en die steeds ernstiger vormen aanneemt. Een andere globale economische orde is moeilijk te realiseren. Deze ordening dient verbeterd, niet afgeschaft te worden. Aangezien er geen globale democratische, de volkeren dienende macht bestaat en er ook geen uitzicht is op het ontstaan daarvan zal naar herordening op een lager niveau gestreefd en dienen daarvan de mogelijkheden onderzocht te worden. Dat betekent aandacht voor Europa; de mogelijkheden en onmogelijkheden van Europese ordening. Er zijn slechts zeer beperkte mogelijkheden voor een terugkeer naar vormen van kleinschaliger lokale of regionale productie. Het zoeken naar mogelijkheden tot het afremmen van de afbraak van het kleinschalige, regionale en lokale is al een grote opgave.
3. Ongelijkheid, ook ongelijkwaardigheid, is fundamenteel voor iedere vorm van leven, ook voor een samenleven of een verzameling van samenlevingen. Een cultuur, een samenleving kan alleen bestaan als zij intern een ordening — en daarmee ongelijkwaardigheid tussen haar participanten — kent en als zij haar grenzen kan handhaven. Als culturen fundamenteel verschillen kunnen die vaker niet dan wel in een staat of federatie vreedzaam samenleven. Het handhaven van grenzen is in strijd met de huidige EU-bevolkingspolitiek van vrijwel ongeremde migratie. Deze politiek en vooral de oorzaken daarvan dienen grondig geanalyseerd.
4. De Westerse beschaving bevindt zich niet alleen in een economische, maar ook in een morele crisis. Het ontbreekt aan een verbindend verhaal.  Dat bindende verhaal kan patriottische elementen bevatten. Aangezien de Westerse beschaving in veel opzichten een gemeenschappelijke cultuur is en bovendien een sterke universalistische inslag, kan dat patriottisme niet beperkt blijven tot de natie-staat.
5. De instituties (democratie, rechtsstaat, onderwijs, gezondheidszorg, wetenschap, markt, (mainstream-)media) waarop de Westerse beschaving gebaseerd is zijn ondermijnd en niet meer toegerust op hun taak. De huidige inrichting van die instituties zijn geen absolute, boven iedere kritiek verheven gegevenheden zoals bijvoorbeeld rechtsgeleerden ons willen doen geloven. Zij zijn gebaseerd op een impliciete consensus van de burgers. Die consensus, zoals die vorm krijgt in grondwet, verdragen en overige wetgeving en in de praktijken van handhaving moet geanalyseerd, bediscussieerd en zonodig aangepast kunnen worden. Een aantal uitgangspunten voor die analyse:
   1. Vrijheid van meningsvorming maakt integraal deel uit van democratie. Kritische geluiden moeten niet alleen geuit maar vooral gehoord worden.
   2. Groepen of individuen die zich in het maatschappelijk verkeer duidelijk buiten de vastgelegde consensus opstellen en gedragen en daarmee feitelijk de Westerse beschaving, onze maatschappij, ondermijnen mogen voor kortere of langere tijd in meerdere of mindere mate hun burgerrechten — hun vrijheden — ontnomen kunnen worden. Dit is iets anders dan gevangenisstraf.
   3. Het uitgangspunt van (straf)rechtspraak dient in de eerste plaats bescherming van de orde te zijn en pas daarna heropvoeding of straf. Het gaat niet in de eerste plaats om schuld of onschuld, om de daad, maar om gedrag.

Deze uitgangspunten zijn zo veel mogelijk feitelijk, neutraal, zonder moreel oordeel geformuleerd. Zij kunnen uiteraard bekritiseerd worden. Realistische kritiek betekent dat daarbij eveneens het morele oordeel achterwege moet blijven. Het gaat er om of ze uitgangspunt kunnen zijn voor een zo correct mogelijke analyse van de maatschappelijke werkelijkheid.

Uit bovenstaand kan worden afgeleid dat de uitgangspunten kritisch zijn over de Westerse kernwaarden “vrijheid, gelijkheid en broederschap”, niet zozeer als ideaal, als nooit te bereiken richtpunt, maar op de wijze waarop ze nu als norm gehanteerd en vooral gepropageerd worden. Aandacht voor “Vrijheid” is nog in bewerking.

Kun je op enige wijze bijdragen aan dit initiatief?  Als auteur, sponsor, redacteur of anderszins?