Tagarchief: dood

Zero K en de onmogelijkheid van een eiland

Harde Woorden Geplaatst op door

Screenshot Live Animation “The Possibility of an Island”

Een verwerping van het eeuwige leven.

“Zero K” (Don DiLillo, 2016) en “Mogelijkheid van een eiland” (Michel Houellebecq, 2005); twee romans die de onwenselijkheid van een eeuwig leven duidelijk maken. Ik kan mij  tenminste niet voorstellen dat mensen de geschetste vooruitzichten aantrekkelijk vinden. Men zal de onvermijdelijke eindigheid van het leven, ook het menselijk leven moeten accepteren. De auteurs komen overigens niet verder dan deze acceptatie. De dood als vooruitzicht waarmee men het leven zin kan geven komt niet aan de orde. Lees verder →

Deel dit:

De opgepompte waarde van het individu

Harde Woorden Geplaatst op door

Een still uit The Unfixable Thought Machine. Een mustsee van David Firth

De zielhoeders

Onder andere door het lezen van de autobiografie van Irvin Yalom en door de “rechtsgang” rond de moordenaar van Anne Faber wordt de dubieuze bijdrage van de psychiatrie en veel andere psychische hulpverlening aan onze samenleving duidelijk. Om te beginnen in de vorm van de individuele analytische therapie, al of niet van freudiaanse snit: de luxe variant van andere vormen van hedendaagse psychische dokterij, waaronder behalve vormen zoals groeps- en gedragstherapie ook medicatie, meditatie en vooral coaching, mindfulness en allerlei varianten van oosterse mystiek vallen. Lees verder →

Deel dit:

De medicus is god niet

Harde Woorden Geplaatst op door

Bij de discussie over de initiatiefwet “standaard orgaandonatie” blijft buiten beschouwing of we eigenlijk wel al die transplantaties moeten willen. Vreemd genoeg hoor je daar de dierenlobby niet over. Terwijl ieder ander diertje zo veel mogelijk in zijn natuurlijke habitat moet kunnen doodgaan gelden voor het mensendier kennelijk andere normen.

Het ten koste van veel, zo niet alles — graag door anderen te betalen — verlengen van het leven is min of meer de standaard van het medisch-industrieel complex, aangewakkerd door het alom aanwezige hyper-individualisme in deze maatschappij waardoor het leven van ieder individu als evenveel en dan ook nog oneindig veel waard wordt gezien. Deze houding is uiteindelijk on-menselijk en doet geen recht aan het feit dat de mens in feite een plaagdier is geworden waarvan er veel te veel zijn. Dat de sterfelijkheid een onmisbare eigenschap van leven is. Wat meer bescheidenheid als een zeven-miljardste van de mensheid lijkt passend.   Lees verder →

Deel dit:

De dood hoort bij het leven. Wen er maar aan.

Harde Woorden Geplaatst op door

Doordat Pechtold en Seegers met elkaar overhoop liggen over levensbeëindiging is dit onderwerp opeens weer in de publieke belangstelling gekomen. In de discussie die daarop losbrandde bleek vanuit onverwachte hoek het respect voor de wilsbekwaamheid van de mens opeens afwezig. Als iemand zegt “dat wil ik niet meemaken”, of “zo wil ik niet worden” dan moeten opeens de zielkundige nieren metersdiep onderzocht worden om te bepalen of die persoon dat wel echt gewild heeft. Vooral bij psychiatrische patiënten is dat nogal pijnlijk, maar misschien zijn die volgens de zielknijpers wel niet wilsbekwaam. Helemaal bont maken personen het die het huidige fysiek uitzichtloze lijden tot uitgangspunt nemen en “gezonde mensen” niet willen doodmaken. Daarmee bedoelen ze dan gezonde mensenlichamen. Lees verder →

Deel dit:

Bootvluchtelingen: 5000 slachtoffers per jaar, TBC: 5000 slachtoffers per dag!

Harde Woorden Geplaatst op door

Van TBC kun je tegenwoordig gemakkelijk worden genezen. Toch maakt de ziekte wereldwijd nog zo’n 5000 slachtoffers per dag, ruim 1.400.000 (bijna anderhalf miljoen!)per jaar. De ongeveer 5000 verdronken bootvluchtelingen in 2016 kregen publicitair echter oneindig veel meer aandacht en drukte de veel grotere TBC-ramp op de achtergrond.

Urgentie
Het redden van bootvluchtelingen kreeg in de mainstream media veel aandacht als één van de urgentste problemen van het jaar. Een foto van een op het Griekse strand aangespoelde jongetje werd iconisch. Een zeldzame combinatie van particuliere initiatieven, humane organisaties, nationale overheden en de EU, spande zich in om bootvluchtelingen te redden en welkom te heten. Het waren er zo veel dat ondanks allerlei inspanningen niet iedereen gepaste opvang kon worden gegeven. Ook dat kreeg onevenredig veel aandacht in de media. Inmiddels houden zich naast officiële organisaties ook duizenden vrijwilligers zich bezig met het redden en opvangen van bootvluchtelingen. Lees verder →

Deel dit:

Naar een donorverbod?

Harde Woorden Geplaatst op door

heart_diseccion

Ik was van plan om het hele gedoe rond de donorwet langs me heen te laten gaan als zijnde te onbelangrijk. Ik vind die wet wel een inbreuk op mijn vrijheid maar niet omdat ik vind dat mijn lichaam ook na mijn wilsonbekwaamheid of dood “van mij” is. Als er geen “mij” is dan kan dat ook geen lichaam “bezitten”. Na wilsonbekwaamheid of dood is het voor de nabestaanden, en in bredere zin voor de maatschappij te bepalen wat er met mijn stoffelijke resten gebeurt, zelfs als die nog leven. Ik heb daar nu wel wensen over, maar of die uitgevoerd worden staat nog maar te bezien. Zo wil ik bij wilsonbekwaamheid eigenlijk liever dood.

Waarom dan toch een inbreuk op mijn vrijheid? Omdat ik het hele medische circus en de kapitalen die daaraan uitgegeven worden met de nodige scepsis bekijk. Vanuit het standpunt dat er al te veel mensen op deze aardkloot zijn, dat we best al langer en gezonder leven, dat we toch eens doodgaan en dat we meer in het algemeen hier in het Westen op moeten houden zo ongelofelijk sentimenteel met de dood om te gaan.

Ik ben dus tegen orgaanverkrijging, enkele zeer uitzonderlijke gevallen daargelaten en wil daar niet aan meewerken. Sterker nog: ik vind dat flinke delen van dit circus gesloten moeten worden. Ook het telkens opschroeven van de milieunormen voor nog een paar theoretische extra levensminuten moet een keer ophouden. Terzijde: het gaat dan niet om milieunormen die de vergiftiging van de natuur tegengaan.

Deel dit:

Geen rouw

Harde Woorden Geplaatst op door

En al helemaal geen nationale.

verlepte_bloemenIn Machteloze woede heb ik mijn gevoelens rond MH17 redelijk goed uitgedrukt. Nu er voor vandaag een dag van nationale rouw is afgekondigd moet ik mij afvragen of er bij mij rouwgevoelens aanwezig zijn. En zo nee waarom niet. In Rouwbaarheid heb ik een aantal factoren opgesomd. Die blijken geen van allen van toepassing. Ik kende niemand, ook niet uit de tweede hand. Ook zaten er geen publieke personen bij waar ik voor die tijd al van gehoord had en die ik van enig belang had kunnen vinden. Blijft over het nationale aspect. Er zou een stukje NL zijn gedood, sommigen roepen zelfs moord. Lees verder →

Deel dit:

De waarde van een leven

Harde Woorden Geplaatst op door

En het kuiken zei, het kuiken zei: Gebakken ei
haha het was geen jongetje dat je had willen bakken.
Haha het was je broertje niet dat in de pan was gegaan.
En ik had me weer voor de zoveelste keer door een kuiken laten verlakken,
maar de volgende dag at ik rijst
met hele jonge kip of haan.

“Het ei” 1961 Jaap Fischer/Joop Visser http://www.songteksten.nl/songteksten/356039/jaap-fischer/het-ei.htm

Voorafgaand aan vragen over euthanasie, abortus, militaire missies naar Afghanistan, maar ook vragen over medisch (niet) handelen en de rechten van dieren, kortom al die vragen die gaan over het beëindigen van leven, moet de discussie over de waarde van een leven gevoerd worden. Die discussie gaat verder dan de beslissing over leven en dood: bij de verdeling van schaarse middelen die de kwaliteit van leven verbeteren zal ook vaak een afweging gemaakt moeten worden wie daar het meest bij gebaat is. Lees verder →

Deel dit:

Thieme voor een pijnlijke dood?

Harde Woorden Geplaatst op door

Waar is Marianne Thieme met haar dierenpartij nu de wereld haar nodig heeft? De mens is toch zeker ook een dier? En mag die wel onnodig lijden als hij gedood wordt?  Toen ik “EU verbiedt export hulpmiddelen executies” las dacht ik onmiddellijk aan de recente acties van Thieme & co om de rituele slacht te verbieden. Ik neem aan dat de betrokken veroordeelden bij gebrek aan goede middelen niet meteen met een kartelmes om het leven gebracht zullen worden, maar de dood zal toch minder aangenaam zijn. Kortom, een gemiste kans. Wie zwijgt stemt toe.

Dit heeft verder net zo weinig met een voor of tegen de doodstraf zijn, als het gezeur over ritueel slachten met vlees eten.

Deel dit:

Doodsnood

Harde Woorden Geplaatst op door

Zij riep al op haar 70e dat ze het leven wel genoeg vond zo. Ze was toen nog in prima gezondheid en heeft daarna onder andere nog 3 kleinkinderen mogen begroeten en ook nog wel te logeren gehad en zo. Een beetje voorbarig leek mij. Sinds haar 90e is ze in een toestand die ze echt niet gewild heeft. Maar nu lijkt het te laat. De wil maakt plaats voor berusting of verdwijnt geheel.

Is ze nog “wilsbekwaam”?
Ik weet het niet. Lees verder →

Deel dit: